Documentaire “Just one drop”

De documentaire gaat over de controverse rondom de werking van homeopathie. Bekijk de trailer met diverse mensen aan het woord over hun kennis over en ervaringen met homeopathie.

Bekijk de trailer

Het draaien van de indrukwekkende documentaire ‘Just One Drop’van regisseur Laurel Chiten heeft vijf jaar in beslag genomen. In de film komt het onderzoek aan bod naar de vaak misleidende berichtgeving rondom homeopathie, maar brengt ons ook in Engeland waar de koninklijke familie zweert bij homeopathische middelen.

Daarnaast veel interviews, onder andere met ouders wier autistische zoon zeer veel baat heeft gehad bij een homeopathische behandeling. Op de website is de trailer te bekijken en is het mogelijk een aanvraag te doen voor vertoning van de film in Nederland.

In een later stadium zal de film ook op internet te zien zijn.

www.justonedropfilm.com

Veel gestelde vragen

Zijn mijn klachten met homeopathie te genezen?

Er is vaak onduidelijkheid over de vraag of nou die specifieke klacht nu wel of niet te genezen is mbv klassieke homeopathie. Klachten die goed te behandelen zijn, zijn: overgangsklachten, vrouwen die vervroegd in de overgang zijn geraakt door noodzakelijke operaties, heftige pijnlijke menstruatieklachten, klachten tijdens de zwangerschap, klachten na bevalling, buikkrampen en veel spugen bij baby’s, KNO klachten bij kinderen, hyperactiviteit, concentratieproblemen, faalangst, chronische hoest en/of longklachten, eczeemklachten, overgevoeligheidsklachten, chronische vermoeidheidsklachten, depressiviteit. Maar er is natuurlijk nog veel meer op te noemen.

Staat jouw probleem hier niet bij of wil je meer informatie; bel dan gerust met de praktijk om te overleggen of klassieke homeopathie iets voor jou kan betekenen: telefoon 026-4430355.

Samen of in plaats van?

Ook is het onduidelijk of de reguliere behandeling kan samengaan met klassieke homeopathie. De ervaring leert dat bijvoorbeeld veel bijwerkingen van noodzakelijke reguliere behandeling te verhelpen zijn mbv klassieke homeopathie. Klassieke homeopathie ondersteunt een reguliere behandeling, omdat er een individueel middel gezocht wordt passend bij de klachten en de constitutie. Aldus voel je je sterker en fitter om de reguliere behandeling aan te kunnen.

Er is veel te genezen, op fysiek en emotioneel niveau, maar wanneer iets beschadigd is en daardoor minder of niet meer werkzaam is, kan homeopathie dat niet herstellen.

Verre van individueel…?

Ook zijn er veel vragen over de homeopathische middelen te koop bij een drogist of apotheek. Waarom hebben we klassieke homeopathie nodig als er ook al homeopathische middelen verkrijgbaar zijn bij zelfzorgwinkels? Het probleem van de middelen in de zelfzorgwinkels is dat het verre van individueel is. Er zal misschien tijdelijk iets van de klachten verdwijnen, maar er is ook een kans dat er nog meer verstoord wordt.

Moet ik dit middel altijd blijven gebruiken?

Dit is een vraag die veel gesteld wordt. Als het goed is wordt het probleem verholpen en komt de patient in balans. Zolang er geen klachten zijn, hoeft er ook niets genomen te worden. Het kan natuurlijk gebeuren dat iemand na verloop van tijd weer eens uit balans raakt, door verkeerde voeding, slaapgebrek, stress, ingrijpende gebeurtenissen, ongevallen. Wanneer het lichaam dan uit zichzelf niet de balans kan terugvinden kan met een homeopathisch middel weer de prikkel tot zelfgenezing gegeven worden. Afhankelijk van de situatie kan dit dan weer met hetzelfde middel, of soms met een ander middel.

Mag je andere medicijnen gebruiken naast het homeopathische middel?

Als er sprake is van een chronische ziekte waarbij je medicijnen gebruikt door een specialist voorgeschreven, kun je ze gewoon blijven gebruiken. Het kan echter wel zo zijn dat je gaandeweg merkt dat je minder van ze nodig hebt. Dat zul je dan altijd moeten overleggen met je behandelend arts.
Je kunt beter geen andere complex-homeopathische middelen naast de medicijnen van de klassiek homeopaat gebruiken, omdat die elkaar tegen kunnen werken.

Hoe werkt klassieke homeopathie?

Bayerisches Fernsehen zocht het uit en sprak met diverse onderzoekers en (ervarings)deskundigen. Voorbeelden van homeopathische behandeling van een vrouw met kanker, kinderen met ADHD, kinderen met hartklachten in het ziekenhuis. In Duitsland groeit reguliere geneeskunde naar homeopathie toe en vullen deze twee vormen elkaar goed aan.

Hoe ontstaan ziekten?

Gewone ziekten kan het afweersysteem goed aan en horen bij het leven. Een ziekte door een virus, bijvoorbeeld een buikgriep, kan best heftig zijn, maar is in een gezond lichaam binnen een week weer over.

Chronische ziekten ontstaan doordat het afweersysteem niet meer in staat is zelf de  klachten te genezen, de patiënt blijft uit balans en de klachten blijven aanhouden, keren terug of worden ernstiger. Ziekten ontstaan door een aantal omstandigheden.
Tijdens een eerste consult wordt uitgebreid gezocht naar een homeopathische verklaring van het ontstaan en het verloop van de ziekten:

  • Op de 1e plaats wordt de erfelijkheid in beeld gebracht:  welke ziekten komen er in het voorgeslacht voor. Zit er een bepaalde tendens in het type ziekten? Welke aanleg heeft me patiënt  mogelijk meegekregen? Zien we deze tendens bij de patiënt terug? (een ervaren homeopaat herkent de tendens aan diverse kleine  details, het hoeft nog geen ziekte zijn)
  • Op de 2e plaats wordt nauwkeurig de ontwikkeling van de verschillende ziekten  in het leven op een rij gezet en onderzocht of er een samenhang tussen bestaat. Bijvoorbeeld de ontwikkeling van de oorontstekingen  als peuter, de verwijderde neusamandelen als kleuter, de buikpijnen voor spannende gebeurtenissen op school, het pesten op de middelbare school,   de ziekte van pfeiffer op het HBO, de blaasontstekingen later, naar de spastische darm, de onzekerheid op het werk en van de koortslippen naar   de herpes zoster later. Op het 1e zicht een willekeurige reeks van ziekten in de verschillende fasen van het leven. Maar voor een geschoolde   homeopaat een herkenbare ontwikkeling van oppervlakkige naar ernstiger gezondheidsklachten in een kenmerkende reeks.
  • Op de 3e plaats   wordt gekeken of persoonlijke omstandigheden tijdens het leven een rol spelen bij het ontwikkelen van en het type klachten. Zijn er ongelukken   gebeurd, kon het kind zich goed ontwikkelen of speelde spanningen of soms zelfs geweld in de huiselijke omgeving een rol, hoe wordt er omgegaan   met de eisen op het werk, is er sprake van veel verdriet, etc
  • Op de 4e plaats wordt nauwkeurig gekeken naar de individuele   verschijningsvormen van het klachten: wordt de ziekte erger of beter door kou of warmte, in de winter of de zomer, door regen of droogte,   is de patiënt kouwelijk of warmbloedig, verbetert de klacht door bewegen of juist door stilzitten,is het erger ’s nachts of overdag, is de patiënt rustig of druk, angstig of juist onbevreesd, heeft hij of zij een hoge of lage pijndrempel, wat zijn de angsten, etc.

Op basis van al deze gegevens wordt een homeopathische analyse gemaakt en homeopathische medicijnen voorgeschreven. Bij chronische ziekten zullen deze medicijnen langere tijd worden ingenomen en van tijd tot tijd worden aangepast of veranderd, al naar   gelang de ontwikkelingen. Tijdens zo’n behandeling zal, met ups en downs, een duidelijke ontwikkeling naar een betere gezondheid zichtbaar worden, waarbij niet alleen de lichamelijke klachten verminderen, maar ook een algeheel welbevinden terug komt.

Hahnemann en de ontdekking van het gelijksoortigheidsprincipe

Aan het eind van de 18e en begin van de 19e eeuw waren er hier en daar kritische geluiden te horen over het medische handelen van die tijd. één van de grootste critici was de Duitse arts Samuel Hahnemann (1755-1843). Hij was in die tijd een zeer bekend arts die een vooraanstaande  plaats innam in de Duitse medische wereld. Hij kreeg ondermeer de opdracht de Duitse farmacopee te herzien. Dit is een handboek voor apothekers  waarin precies staat hoe medicijnen moeten worden bereid. Dit standaardwerk is heel lang gebruikt.

Hahnemann voerde ook praktijk als arts, maar stopte hiermee uit onvrede. De manier waarop medicijnen werden voorgeschreven vond hij onwetenschappelijk.  Bovendien constateerde hij dat de geneesmiddelen die hij zijn patiënten moest toedienen hen vaak meer kwaad dan goed deden.  Om na het neerleggen van zijn praktijk in het levensonderhoud van zijn gezin te voorzien, legde hij zich toe op het vertalen van  buitenlandse medische werken in het Duits. Bij de vertaling van een Engels werk stuitte hij op de verklaring van de werking van  kinabast bij malaria. Kinabast,de bast van de Kinaboom, waar onze kinine van is afgeleid, werkte volgens de auteur zo goed tegen malaria  omdat deze een bittere stof bevatte. Hahnemann vond deze verklaring zeer onbevredigend.

Op zoek naar een betere verklaring besloot hij het middel kinabast op zichzelf uit te testen. In het verslag van deze test schreef hij:  “Ik nam bij wijze van experiment tweemaal daags 15 gram kinabast. Eerst werden mijn voeten, vingertoppen enz koud. Ik werd snel en suf;  vervolgens begon mijn hart snel te kloppen,mijn pols werd snel en zwak. Onverdraaglijke angst, beven,een gevoel van uitputting in al mijn  ledematen; daarna kloppingen in mijn hoofd, rode wangen, kortweg alle symptomen die normaal kenmerkend zijn voor wisselkoorts deden zich  voor. Korte tijd had ik last van kenmerkende malariasymptomen als verwardheid, een soort stijfheid in alle ledematen en een verdoofd  onaangenaam gevoel dat in het beenvlies schijnt te zetelen,in elk bot van het lichaam. Deze hevige aanval duurde telkens twee tot drie uur  en keerde terug als ik de dosis herhaalde, anders niet. Ik hield er mee op en was goed gezond.”

Dit was een heel opmerkelijke ontdekking: nadat een gezond persoon een geneesmiddel tegen malaria inneemt, krijgt hij gedurende enkele uren malariasymptomen! De vraag die Hahnemann  hierna stelde was, of dit een eenmalige toevallige gebeurtenis was, of dat dit ook voor andere geneesmiddelen zou gelden. Om op deze vraag  een antwoord te vinden begon Hahnemann in eerste instantie allerlei stoffen op zichzelf uit te proberen. Later werd bij deze experimenten  een groot aantal proefpersonen ingeschakeld. Telkens wanneer iemand een stof had ingenomen, werd nauwkeurig genoteerd van welke symptomen  de proefpersoon last kreeg. Daarbij werd niet alleen op de lichamelijke symptomen gelet, maar ook op veranderingen op mentaal en emotioneel gebied. Zo werd van een groot aantal stoffen de nauwkeurige uitwerking op gezonde mensen bekend. Na een aantal jaren beschikten Hahnemann en zijn  medewerkers over de resultaten van vele tientallen geneesmiddelenproeven. Sommige geneesmiddelen bleken in staat te zijn meer dan 1000  symptomen bij de verschillende proefpersonen te veroorzaken! Als zijn vermoeden juist was, zou hij met deze kennis mensen werkelijk kunnen  genezen.

Mensen die bepaalde klachten hadden kregen het medicijn wat in de testen dezelfde symptomen liet zien. Telkens zou hij dus  nauwkeurig de symptomen van een patiënt moeten vergelijken met de werking van de door hem onderzochte stoffen. Omdat hij patiënten  nodig had om dit in de praktijk te tonen, heropende hij zijn praktijk. In tegenstelling tot de ‘normale’ artsen, nam hij voor  iedere patiënt veel tijd om nauwkeurig alle klachten op een rijtje te zetten en vervolgens een zoveel mogelijk ‘gelijkend’  medicijn voor te schrijven. En het werkte! De symptomen van zijn patiënten werden genezen door middelen die soortgelijke symptomen  veroorzaakten bij gezonde proefpersonen. Kort gezegd: het gelijkende wordt door het gelijkende genezen. of in het Latijn: similia similibus  curentur. Wanneer men in de homeopathie dit principe bedoelt, wordt kortweg gesproken over de similiaregel.

Bij het behandelen van  zijn patiënten merkte Hahnemann dat de behandeling het meest succesvol was als hij alle verschijnselen, dus ook de emotionele en mentale  karakteristieken van de patient, met zijn kennis van de geneesmiddelen vergeleek. Niet een enkel symptoom moest behandeld worden, maar de  hele mens.

Het woord homeopathie is afgeleid van het Griekse woord homoios (= gelijkend) en pathein (= lijden). Homeopathie betekent  dus ‘gelijkend lijden’. Met andere woorden: een patiënt krijgt een geneesmiddel toegediend dat,als dit door een gezond mens wordt  ingenomen, bij die gezonde mens ziekteverschijnselen teweeg brengt die lijken op het ziektebeeld van de patiënt.